Για ποια φυσική αναδάσωση μιλάμε;

Όταν όσο δάσος απέμεινε θα πάει σε ξυλόσομπες, πλουτίζοντας του επιτήδειους που εκμεταλλεύονται όχι μόνο τις δυσχερείς περιστάσεις, αλλά και την αφασία στην οποία βρίσκεται η χώρα.

Εμείς, όμως, εκεί! –επιμένουμε. Είδαμε τον Δήμαρχο Καλαφατέλη, με το χρόνιο αίτημά μας να τοποθετηθούν μπάρες σε ένα τμήμα του καμένου δάσους, ώστε να μπορέσει αυτό να διασωθεί και να αναγενηθεί.  Ο Δήμαρχος συμφώνησε, για άλλη μια φορά. Είπε μάλιστα ότι θα τις τοποθετήσει συνοπτικών διαδικασιών. Για μια φορά ακόμα, λοιπόν.

Επισκεφθήκαμε και το δασονομείο του Αγ. Στεφάνου, που μας ξανα επιβεβαίωσε ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε υλοτόμηση και μάλιστα χωρίς την παρουσία του Δασονομείου. 


Μα πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτό που για άλλες χώρες θα ήταν αυτονόητο; Και ποιανού το χαρήρι γίνεται, τελικά; Αυτού που θέλει τζάμπα ξύλα ή αυτού που θέλει το δάσος να αναγενηθεί; Σημειώστε, ότι και επί δημαρχίας Βορριά το προσπαθήσαμε, αλλά επί ματαίω (στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις χτύπα).
Εν αναμονή λοιπόν.

Oι δύο φωτογραφίες είναι χρονικά ασύνδετες.

To κομμένο πεύκο είναι περσινό - γιατί από τότε υπήρχε το πρόβλημα.