Στη δημόσια ζωή του μικρόκοσμου του Αγ. Στεφάνου, συνένοχοι και αδαείς, βολεύτηκαν αριστερά-δεξιά στους προεκλογικούς συνδυασμούς, χωρίς να αναρωτηθεί κανείς αν όλοι αυτοί είχαν ποτέ τα απαραίτητα προσόντα. Τι έκαναν τόσα χρόνια; Τόσα χρόνια, βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους, να παίζουν τον σιωπηλό τους ρόλο και να συμμετέχουν ενεργά στη συνεχή υποβάθμιση του προαστίου μας. Και για όλα να κατηγορούν, πάντα, κάποιους άλλους. Σε τίποτα δεν φταίξαν οι ίδιοι. Ούτε καν στην ανήκουστη αδράνειά τους, που μας οδήγησε, με μαθηματική ακρίβεια, σε αυτό τραγελαφικό οικιστικό αδιέξοδο: να έχουν κοπεί εκατοντάδες δέντρα για να έχει χτιστεί όλος ο Αγ. Στέφανος με ένα απέραντο τσιμέντο και, επιπλέον, να αμφισβητείται η νομιμότητα των ορίων του. Τώρα, και προεκλογικά, κουνάνε το δάχτυλο –σε ποιον; oύτε οι ίδιοι δεν ξέρουν- εκνευρισμένοι, που φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση.
Όλοι εμείς, ήρθαμε στον Αγ. Στέφανο και επενδύσαμε όχι μόνο τα χρήματά μας, αλλά κυρίως την ευαισθησία μας και τα όνειρά μας για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Διαπιστώνουμε, όμως καθημερινά, ότι αυτή η ποιότητα ζωής, όχι μόνο υποβαθμίζεται, αλλά δεν είναι και καθόλου σίγουρο αν αύριο θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε πια αυτές τις λέξεις. Και θα κληθούμε σε λίγες μέρες να ψηφίσουμε για τα ίδια πράγματα που κληθήκαμε να ψηφίσουμε και πριν από 4, από 8 και από 12 χρόνια. Για τα ίδια, ίσως και για χειρότερα.
Ας στηρίξουμε, τουλάχιστον, εκείνους τους λιγοστούς, που έχουν κάνει ουσιασταστικό έργο και που είναι ανιδιοτελείς (αν και αυτό θυμίζει κάπως το «τέσσερις λύκοι κι ένα πρόβατο ψηφίζουν για το φαγητό»). Ας ψηφίσουμε, όμως, για πρώτη φορά, με κριτήρια αξιοσύνης και ανιδιοτέλειας –κριτήρια που απαιτούν ανθρώπους ανιδιοτελείς, που να τους ενδιαφέρει το καλό του τόπο και όχι μόνο του χωραφιού τους, ανθρώπους που να μην θεωρούν τον τόπο τσιφλίκι τους και που να έχουν προσόντα, θέληση και όραμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου